28 augustus is een hoogdag voor iedereen die met boeken bezig is. Op die dag vieren we de heilige Augustinus van Hippo. Augustinus werd op 13 november 354 geboren in de Noord-Afrikaanse stad Thagaste (het huidige Souk-Ahras in Oost-Algerije) als zoon van een heidense vader, Patricius, en een christenmoeder, Monica. Hij was een hoogbegaafde jongeman en na zijn studies was hij van 376 tot 383 docent retorica in Carthago. Toen het belangrijkste vak om verder te komen in de wereld: je moest het woord kunnen voeren. Tien jaar lang heeft hij geworsteld met de grote vragen van het leven en gekeken wat daar door de verschillende filosofische en godsdienstige stromingen van zijn tijd over werd gezegd. Het verslag van deze innerlijke zoektocht heeft hij vastgelegd in het indrukwekkende boek 'Confessiones'.

Hij las alles wat los en vast zat, maar vond geen troost...

Augustinus is één van de 4 kerkvaders en werd heilig verklaard. Verschillende legenden zijn dan ook aan hem verbonden, waaronder dit van het water scheppende kind :
In de tijd dat hij bezig was aan zijn boek over de Drie-Eenheid ('De Trinitate') wandelde Augustinus op een dag in gepeins langs het strand in de buurt van zijn bisschopsstad Hippo. Op een goed moment werd zijn aandacht getrokken door een spelend kind dat een kuiltje in het zand had gegraven en keer op keer bedrijvig naar de vloedlijn liep met een bakje, waarin hij water schepte om het in zijn kuiltje uit te gieten. Toen Augustinus dat zo enige tijd had aangezien, vroeg hij aan het kereltje waar hij toch mee bezig was. 'Ik probeer', zo luidde het antwoord, 'de zee in dit kuiltje over te scheppen.' 'Maar dat kan toch niet?' glimlachte Augustinus. 'Evenmin kunnen wij mensen' zo luidde het wederwoord, 'het grote mysterie bevatten van Gods Heilige Drie-Eenheid.'

'Lieve Ellen, feitelijk ben ik verloofd [...] desondanks ben ik heel rustig en heb ik geen hoge verwachtingen. Mijn gevoelens van geluk zijn uiterst sober. Ik vertrouw er op dat ik mijn echtgenoot zal liefhebben - ik ben dankbaar voor zijn liefde. Ik vind hem een liefhebbend, plichtsgetrouw mens met hoogstaande principes. Als ik desondanks zou toegeven aan gevoelens van spijt over zijn gebrek aan begaafdheden en aan smaak en ideeën die overeenkomen met de mijne, zou ik mezelf verwaand en ondankbaar vinden. De voorzienigheid heeft mijn lot bepaald en het is ongetwijfeld het beste voor mij.'

Aangrijpende woorden over haar eigen liefdesleven als men bedenkt dat ze zijn geschreven door dezelfde vrouw die de hartstochtelijke Jane Eyre, Caroline Helstone en Lucy Snowe leven inblies.

bewijzen te boek

"Wie vaak boeken leest, leeft langer"

Bron: Sciencedirect.com

 
 

Dat lezen ontspannend werkt, je concentratievermogen vergroot en je woordenschat verrijkt, dat staat vast. Maar een onderzoek van Yale University School of Public Health heeft nu uitgewezen dat boekenwurmen ook langer zouden leven. Door vaak met je neus in de boeken te duiken, zou je gemiddeld tot twee jaar winnen.

Het Amerikaanse onderzoek van Yale University School of Public Health heeft aangetoond dat personen die per week gemiddeld 3,5 uur boeken lezen 17% minder kans hebben om te sterven over een periode van twaalf jaar. Wie daarentegen meer leest dan dit gemiddelde, zou dit percentage zelfs kunnen opkrikken tot 23%.
Het onderzoek maakte deel uit van het nationaal gezondheidsonderzoek bij 3.635 deelnemers en richtte zich deels specifiek op de effecten van het lezen van boeken op de levensduur. In vergelijking met personen die nooit een boek in handen nemen, zouden boekenwurmen hun levensduur met 23 maanden of ongeveer twee jaar kunnen verlengen. Verrassend genoeg gaat dit niet op voor personen die evenveel tijd besteden aan het lezen van kranten of tijdschriften.

The Professor - William Crimsworth door Charlotte Brönte

Het is een tijd geleden dat op deze blog nog een post verscheen. Er zijn een aantal redenen aan te halen, goede en minder goede, waardoor op deze blog geen berichten meer verschenen over de Leeslamp. Misschien was er gewoon weer een goede gelegenheid nodig om de draad terug op te pikken en deze hebben wij gevonden in het nieuwe Leeslampjaar dat start in september. Het programma van september tot mei ligt vast en er licht een mooi leesgroepjaar in het verschiet.
Deze post focust op de eerste roman die besproken wordt op 28 september. Die avond wordt William Crimsworth van Charlotte Brönte (1816-1855) aan een kritisch onderzoek onderworpen.
Het is dan niet het meest bekende werk van de oudste van de drie schrijvende Brönte zusjes, maar het is wel haar eerste roman en nog heel erg leesbaar.
In het kort het verhaal: (bevat spoilers!)
Na de dood van zijn ouders wordt William Crimsworth opgevoed door zijn ooms die hem naar de Engelse kostschool Eton stuurden, maar toch op hem neerkijken. Hij besluit, in navolging van zijn oudere broer, zijn geluk te zoeken als industrieel en wil bij hem het vak leren. Wanneer dit geen succes wordt trekt hij weg uit Engeland en vindt werk als leraar ('le professeur') op een kostschool in Brussel. Hij dwingt respect af maar is tegelijk de speelbal van zijn 2 werkgevers. Daarenboven wordt hij verliefd op zijn leerlinge Frances, een Zwitsers-Engelse met hoogstaand karakter. De intriges van directrice Zoraide, zijn liefde voor Frances en gevoel voor rechtvaardigheid zetten hem er toe aan ontslag te nemen. Gelukkig vindt hij een betere baan en trouwt met Frances.

In haar eerste, postuum uitgegeven, roman verwerkt deze belangrijke Victoriaanse auteur haar eigen ervaringen. Hoewel de thema's in dit vroege werk beter zijn uitgewerkt in de roman 'Villette', kan het door de goede beschrijving van William, de twee vrouwelijke hoofdpersonage en de achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt nog steeds boeien. Een pareltje dat de tand des tijds gemakkelijk doorstaat en het (her)lezen zeker waard is.

meer info over Charlotte Brönte vind je: http://bronteblog.blogspot.com/

The End

Met de lezing van Luk Van Haute sluiten we in de bibliotheek een periode af die zich in Japanse regionen afspeelde. Met themastanden, een Leesmatinee en de Literaire avond zaten we er helemaal in. De presentatie over het oeuvre van Kawabata vindt u via volgende link:
https://docs.google.com/presentation/d/17qnBE-qEUkbseFHJ73BCd-DQSgS38sarY4Brozz771w/edit?usp=sharing
Veel plezier!

De Japanse literatuur neemt bijna een periode van ongeveer 2000 jaar van schrijven in beslag. Japanse romans (net zoals elke andere roman van een andere cultuur) zijn echter niet eenvoudig te begrijpen zonder enige kennis van de cultuur. Enkele voorbeelden van deze kennis:

• het Japanse familiesysteem,
• de macht van vroegere samoerai en adel,
• de hiërarchie in het Japanse leven,
• de rol van boeddhisme en shintō,
• de Japanse kijk op seksualiteit.

Hierdoor kan het soms moeilijk zijn om deze romans volledig te kunnen waarderen. Seksualiteit, leven en dood zijn veelgebruikte thema’s bij Japanse auteurs. Meestal is niet de angst voor de dood, maar de aftakelende mens het belangrijkste thema.
Zoals bij alle literatuur, kan je het best de originele Japanse literatuur lezen. Maar voor Japanse teksten geen evidentie uiteraard. Om toch een beter inzicht te krijgen in de wondere wereld van de Japanse literatuur kan je op 17 september ook in de bibliotheek van Sint-Niklaas terecht voor het debat met Luk Van Haute!

Haiku

Aki no no ni
suzunarashi yuku
hit miezu

Onzichtbaar is hij
die met belgerinke
door herfstvelden loopt

                               Yasunari Kawabata
                               17 oktober 1968