Nieuwe kinderstadsdichter verbeeldt de stad

De 12-jarige Elnura Kasikirik werd zondag 24 juni bekroond tot nieuwe kinderstadsdichter van Sint-Niklaas. Emma Franckaert, een jaar lang de tweede Kinderstadsdichter van onze stad, droeg de titel over aan een zichtbaar gelukkige Elnura.

Het gedicht van de nieuwe kinderstadsdichter werd verkozen uit 94 inzendingen van kinderen tussen 8 en 14 jaar. Juryvoorzitster Gerda Dendooven, jeugdauteur en illustratrice, bracht hulde aan de vijf jonge genomineerden en hield een warm pleidooi voor het belang van lezen en literatuur in het leven van jongeren en kinderen. Het initiatief dat in 2010 voor het eerst op touw werd gezet door de bib van Sint-Niklaas past in een groter plan van de stad Sint-Niklaas, dat poëzie een prominente plaats wil geven in de cultuurbeleving van haar bewoners.

Alle genomineerden genieten in de loop van het jaar samen met hun klasgenoten een dichterlijke workshop onder leiding van Frank Pollet. De laureaat Elnura wordt persoonlijk begeleid door deze Wase dichter en zal op enkele feestelijke momenten (o.a. de Vredefeesten, de opening van het Huis van de Sint, de Nationale Gedichtendag) hulde brengen aan de stad. De voorbije jaargangen traden de Kinderstadsdichters ook op andere momenten naar voor o.a. tijdens het jongerenfestival IKANDA, op de dag tegen racisme en discriminatie, Wintervuur, … om de feestelijkheden op poëtische manier luister bij te zetten.

Elnura houdt van schrijven, zingen en gitaarspelen. Dichten doet ze het liefst met het raam open of buiten, zolang ze maar de geluiden van de stad hoort: haar stad!

Ik hoor een stad

Als ik ‘s morgens opsta

en uit mijn roodbruine raam kijk,

dan denk ik altijd na

wat een stad voor mij is.

Ik hoor kleine kinderen

spelen in het park.

Ik hoor een briesje

dat bladeren laat lopen.

Ik hoor een stad

die naar mij schreeuwt,

met haar ellende en welvaart,

met haar blijdschap en haat.

Dat is een stad voor mij:

een die altijd blijft bestaan

en altijd mijn gedachte zal zijn.

And the IMPAC Dublin Literary Award 2012 goes too...

De winnaar van de IMPAC Dublin Literary Award 2012, zie eerder bericht in de blog van de Leeslamp is bekend! EN het is niet Jennifer Egan met A Visit from the Goon Squad, niet Karl Marlantes met Matterhorn of Willy Vlautin met Lean on Pete geworden, maar de Britse schrijver John McGregor met Even the Dogs, zijn derde roman. Die was voor de prijs voorgedragen door de M.I. Rudomino State Library for Foreign Literature in Moskou.
In Even the Dogs, een uitgave van Bloomsbury, wordt het lichaam van een overleden alcoholist door de gemeentelijke diensten naar zijn crematie begeleid. Terwijl overdenken enkele daklozen, alcoholisten en drugsverslaafden aan de hand van zijn levensverhaal hun uitzichtloze bestaan op straat. De internationale jury prijst de roman als ‘een onbevreesd experiment dat tot in het kleinste detail de levens in beeld brengt van een groep verslaafden in hun dagelijkse speurtocht naar een schuilplaats, naar alcohol of drugs. In deze meesterlijke vertelling wisselt het perspectief voortdurend tussen de verschillende outcasts die steeds weer struikelen en vallen in hun pogingen zich te bevrijden van hun verslaving, van het dakloos zijn en van de impulsen die alle goede intenties weer te niet doen.’
Voor deze editie van International IMPAC Dublin Literary Award waren door 162 bibliotheken en bibliotheeksystemen in 45 landen in totaal 147 romans voorgedragen.

atlas voor de Nederlandse taal en literatuur

Een website waar je uren mee aan de slag kan en verrassende ontdekkingen doet!
De Atlas voor de Nederlandse taal en literatuur biedt informatie over meer dan 1100 plaatsen in Nederland en Vlaanderen. Welke schrijvers werden er geboren, wie stierven er? Welke literaire teksten staan in verband met deze plaatsen, en wat valt er te weten over het lokale dialect, en het plaatselijke literaire leven?
De Atlas geeft een verrassende blik op de Nederlandse cultuur. Waar worden de meeste schrijvers geboren? En zijn er geliefde sterfplaatsen? Waar zit het literaire leven in de Middeleeuwen? Hoe klonk de parabel van de Verloren Zoon in 1874 in Oostende, wie zijn de Barbaristen uit Aalst en kennen we alle auteurs die in Hamme werden geboren? Neem een kijkje op: http://www.dbnl.org/atlas/geleide.php

In vooruizicht op de Leeslampavond rond Knut Hamsun brengen we maandelijks een Noorse collega-literator van Hamsun in het voetlicht. Na Ibsen in mei, stellen we  in deze juni-blog de eerste Noorse Nobelprijswinnaar Bjørnsterne Bjørnson  aan u voor.

Bjørnsterne Bjørnson werd in 1832 geboren in het gezin van een plattelandspredikan en liep school op het gymnasium van het toenmalige Kristiania (wat nu Oslo is) maar staakte zijn studie om journalist te worden. Eind de jaren vijftig van de 19de eeuw was hij enkele jaren directeur van de Noorse schouwburg in Bergen om daarna redactielid te worden van Aftenbladet. Van 1860 tot 1863 maakte hij een studiereis naar Duitsland en Italië, waarna nog veel buitenlandse reizen zouden volgen. Vana 1881 vestigt hij zich in Parijs. Hij pendelde vanaf 1887 ook veelvuldig op en neer tussen Parijs en Lillehammer, in zijn geliefde Noorwegen. Hij stierf ook in Parijs in 1910, maar werd in Kristiania begraven.
Als schrijver werd Bjørnson bekend als episch poëet, toneelschrijver en romancier. Tot zijn bekendste werken behoren het drama Sigurd Slembe (1862) en de historische roman Mary Stuart I van Schotland uit 1864. Hij schreef ook de tekst van het Noorse volkslied waarvan de componist zijn neef Rikard Nordraak is. Verder werkte hij samen met Edvard Grieg, die onder meer de toneelmuziek schreef voor Sigurd Jorsalfar (1872). In Parijs werd Bjørnson sterk beïnvloed door het Franse realisme met Victor Hugo als belangrijkste exponent, maar ook door Georg Brandes. Mede dankzij deze invloeden groeide hij uit tot een van de grootste vernieuwers in de Noorse literatuur. In 1903 ontving hij dan ook de Nobelprijs voor de Literatuur.
Naast schrijver drukte Bjørnson ook als politicus zijn stempel in het Noorwegen van de negentiende eeuw. Hij was republikein, toonde zich voorstander van het pangermanisme, zette zich in voor het algemeen kiesrecht in Noorwegen en verzette zich tegen de macht van de (staats)kerk.
In cultureel opzicht keerde hij zich fors tegen de toen in Noorwegen sterk voelbare invloed vanuit de Deense cultuur. Ook nam hij geregeld stelling in internationale kwesties, onder meer tijdens de Dreyfusaffaire, waarin hij nadrukkelijk partij koos voor Alfred Dreyfus.

The Nobel Prize in Literature 1903 was awarded to Bjørnstjerne Bjørnson "as a tribute to his noble, magnificent and versatile poetry, which has always been distinguished by both the freshness of its inspiration and the rare purity of its spirit". (bron: website nobelprijs)