Eén van de meest nieuwswaardige gebeurtenissen van de voorbije weken, naast uiteraard de AKO literatuurprijs voor Peter Terrin (maar dit is van een heel andere orde), was voor mij het sterven van Sylvia Kristel. Toen ik als uk onder de feesttafel de verhalen van mijn ouders en familieleden probeerde te volgen, durfde haar naam al een keer te vallen onder het kaarten of rond het scrabbleboard. Als actrice in de wulpse cinema en als muze van menig kunstenaar en schrijver veroverde zij een vaste stek in het publiek geheugen van een ganse generatie.
Hiervan een sprekende getuige in dichtvorm door Manuel Kneepkens
i.m. Sylvia Kristel
De minnaar spreekt:
Elke nacht met haar was een Kristalnacht
Elke nacht dezelfde kwetsbaarheid
dezelfde sterren-
lichtheid van haar oogopslag
Elke nacht met haar was
als fonkelende bijslaap
met mijn eigen ziel
Het woord was vlees geworden in Bangkok
Ik Emmanuel
en zij Emmanuelle
Vannacht in al de spiegels van mijn poëzie
zie ik nog slechts haar rotan stoel
als
leegte
© Manuel Kneepkens
Hiervan een sprekende getuige in dichtvorm door Manuel Kneepkens
i.m. Sylvia Kristel
De minnaar spreekt:
Elke nacht met haar was een Kristalnacht
Elke nacht dezelfde kwetsbaarheid
dezelfde sterren-
lichtheid van haar oogopslag
Elke nacht met haar was
als fonkelende bijslaap
met mijn eigen ziel
Het woord was vlees geworden in Bangkok
Ik Emmanuel
en zij Emmanuelle
Vannacht in al de spiegels van mijn poëzie
zie ik nog slechts haar rotan stoel
als
leegte
© Manuel Kneepkens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten