Uit het magazijn

Uit eerbetoon en omdat het één jaar geleden is dat Argentijnse auteur Ernesto Sabato gestorven is, diepen wij vanonder het stof een pareltje van zijn hand op. "Het zal wel volstaan als ik zeg dat ik Juan Pablo Castel ben, de schilder die María Iribarne heeft vermoord". Zo begint de korte roman De Tunnel. Deze voor het eerst in 1948 gepubliceerde vertelling is het verhaal van de geobsedeerde liefde van een achtendertigjarige kunstschilder voor een vrouw van wie hij meent dat zij als enige zijn werk begrijpt. Mensenhater die hij voor het overige is, klampt hij zich zozeer aan hun zielsverwantschap vast, dat een noodlottig einde onafwendbaar wordt. Slechts door zijn geliefde te vermoorden weet hij zijn liefde te perfectioneren, en te reinigen van de verwijten en beschuldigingen waarmee hij haar voortdurend overlaadde. Haar blinde echtgenoot en diens neef, de architect-playboy Hunter die zich met een even lichtzinnig als onuitstaanbaar vrouwspersoon Mimi in zijn buitenverblijf ophoudt, zijn van het zich voltrekkende drama de bizarre en machteloze bijfiguren. De vorm die Sábato aan zijn vertelling gaf, die van een eigenhandige bekentenis, verleent aan het verloop van deze liefdestragedie een loodrechte onvermijdelijkheid die in de titel volmaakt wordt gesymboliseerd.