Het tweede boek dat de Leeslamp aan een grondige leesbeurt onderwerpt is Post voor Mevrouw Bromley van Stefan Brijs. Als we de recensenten deze keer mogen geloven is het een boek dat heel erg veel te bieden heeft en aan de hooggespannen verwachting ruimschoots overtreft. Onderstaand fragment uit de eerste pagina's van de roman laat in elk geval het beste vermoeden! We worden zo het verhaal ingezogen.
‘Ik was vannacht bij Buckingham Palace. Je had er verdorie bij moeten zijn, John! Met duizenden waren we! En om elfuur toen het... het... hoe noem je dat ook weer?’
‘Het ultimatum?’
‘Dat is het. Toen dat voorbij was, begon iedereen te juichen en te roepen. We hakken ze in de pan! Een rammeling zullen we ze geven! En toen de koning en de koningin op het balkon verschenen, midden in de nacht, begon er een groot feest. Het was geweldig!’ Hij hapte even naar adem en zei toen vastberaden:
‘Ik ga me aanmelden als vrijwilliger, John. De mensen zeggen dat de minister binnenkort een oproep zal doen. Maar daar ga ik niet op wachten! Ze staan nou al in lange rijen bij de Fusiliers.’
‘Martin, je bent...’ Ik moest even nadenken hoe oud hij was. Bijna twee jaar jonger dan ik. ‘Je bent zeventien. Je moet minstens achttien zijn.’
‘Dat interesseert me geen ene moer. Dit wil ik verdomme niet missen! Je denkt toch niet dat ik voor een aalmoes in de dokken blijf werken als alle anderen aan ’t vechten zijn?’
Je loopt te hard van stapel, wilde ik zeggen, maar Martin was me te snel af.
‘En trouwens, alle meisjes zijn dol op een uniform!’ zei hij glunderend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten